طراحی و اجرای نمای خشک و انواع نمای خشک

اهمیت استفاده ار نمای خشک

یکی از مصالح با کیفیت  برای اجرا و طراحی نما استفاده از نمای خشک می باشد. مصالح نمای خشک در دنیای امروز به دلیل مزایای بالایش نسبت به سایر مصالح نما ارجحیت دارد. وجود تفاوت در روش اجرایی مابین سیستم نمای سنتی و سیستم صنعتی کنونی ، و نیز تنوع بالای مصالح نما که انتخاب هر یک از آنها ، تعیین کننده نوع پایان کار نمای خارجی ساختمان می باشد ، ما را بر آن داشت تا مصالح پوشش خارجی ساختمان را به عنوان موضوع پایه مبنا قرار داده و به همراه سیستم های اجرایی نما ، آن را مورد مطالعه قرار دهیم. ضمنا  اجرای نمای خشک مزایای زیادی دارد که یکی از آن ها مقاوت بالا در برابر باد می باشد.

در راستای چنین مقدمه ای ، تمایزهای ما بین سه گروه اصلی بررسی گردید. نما های سنتی ، نما های تهویه شونده و نماهای دوپوسته شیشه ای ، با ملاحظه بیشترین متریال مورد استفاده در هر گروه ، به طوری که مصالح نما و سیستم های انتخابی برای هر کدام از اینها را مورد بررسی کردیم.

مطالعه فنی در مورد طراحی و اجرای نمای خشک

معماری ، هنری عملکردی است. ما به نمایی نیازمندیم که از ما در برابر شرایط سخت آب و هوایی محافظت کند، در حالیکه در مقابل ورود آب نفوذ ناپذیر است ، به عبارتی دیگر ، به نمای پایداری نیاز داریم که هم از لحاظ زیبایی شناسی مورد پسند باشد و هم آسایش ساکنین را فراهم سازد.

به طور خلاصه ، عملکرد مصالح نما شامل موارد زیر می باشد:

-حفاظت مناسب از ساختمان در برابر همه عوامل خارجی

-تامین آسایش داخلی ساختمان برای ساکنین

-تصویر زیبایی از نمای ساختمان

-هماهنگی نما با عملکرد ساختمان و محیط

و…

هرچند ، به علاوه همه این عملکرد های بیان شده ، ما این نیاز را احساس کردیم که بایستی سایر جنبه های عملکردی نما، مثل اجرای صحیح نما ، بحث زیست محیطی ، پایداری نما ، یکپارچگی عملکرد مناسبش در سرتاسر زمان و… را مورد بررسی قرار دهیم.

از مصالح متفاوت برای اجرای سنتی نمای ساختمان می توان به: آجر ، ملات تک لایه ، سرامیک ها و… اشاره کرد و همچنین مصالح نمای خشک مانند : سرامیک خشک پرسلانی ، ورق کامپوزیت ، کرتین وال ها و تایل تراکوتا و… در این مقاله ، به دلیل خواص سرامیک خشک مطالعات بر روی متریال خاص سرامیک خشک پرسلانی را مطرح کرده ایم.

تایل سرامیک خشک پرسلانی Porcelain tile

تایل پرسلانی یک محصول سرامیکی است که بدنه متراکمی دارد که خصوصیت اصلی آن خلل و فرج بسیار پایین آن است ( چیزی کمتر از 1%) ، این امر سطح استحکام بسیار بالایی را برای تایل ایجاد می کند و از لحاظ تکنیکی و فنی خواص بالایی را به این متریال جهت اجرای نمای ساختمان می بخشد.

تایل های پرسلانی معمول در ابتدا ترکیب و خشک می شوند و سپس در دمای 400 kg/cm2 تحت فشار قرار می گیرد. پروسه پخت تایل ها در دمای بالای 1200 درجه سانتی گراد انجام می شود. این آجر های سرامیکی پرش شده خشک ، به راحتی قابل رقابت با انواع مختلف سرامیک هستند. با لول جذب آب کمتر از 0.5 درصد و بر اساس استاندارد های ISO 13006 و UNE 67-087 می باشد.

فارغ از اینکه نمای خشک از چه جنسی می باشد و یا روش نصب این نما به چه صورتی انجام می گیرد، همه ی آن ها دارای اجزای اصلی مشترکی می باشند. مصالح نما، چهارچوب نگهدارنده، عایق، فضای خالی بین نما و دیواره ی اصلی و اتصالات جزو اجزای اصلی تمامی نماهای خشک می باشد.

در سازه ی نمای خشک از چهار چوب ها و اتصالاتی استفاده می شود که در برابر رطوبت، باران، تغییرات و نوسانات شدید دمایی، گازهای موجود در هوا مقاومت داشته باشند. همچنین فشار مکانیکی و تحمل بار چهار چوب و اتصالات تست می شود و از چهارچوب و اتصالاتی استفاده می شود که در برابر نیروهای فیزیکی چون باد، طوفان و زلزله مقاومت دارند.

سیستم های نمای خشک

سیستم Visible یا نمایان

در این سیستم ، تایل ها توسط یک کلیپس که به وسیله پیچ یا پرچ بر روی پروفیل های زیر سازی متصل شده اند ، سوار می شوند.لازم به ذکر است که این کلیپس ها کاملاً تایل سرامیک پرسلانی را احاطه کرده و از پایین و بالا آنها را سر جای خود نگه می دارد.کلیپس های بخصوصی برای بستن تایل های سرامیک پرسلانی وجود دارد که در زیر و بالای تایل ها از آنها استفاده می شوند.

سیستم Invisible یا کیل

این سیستم ، یک سیستم نمای تهویه شونده است با زیرساختی شامل پروفیل های افقی که توسط شبکه ای از ریل های عمودی محکم سر جای خود نگه داشته شده است. Anchor (انکر) یک نوع پیچ است که با فرو رفتن داخل تایل ها باز خواهند شد و جای خود را محکم می کند. Anchorها برای اتصال کلمپ به سرامیک پرسلانی طراحی شده است. کلمپ (Clamp) یک پروفیل آلومینیومی است که به تایل ها میچسبند و آهسته درون شیار های ریل افقی می روند. در نهایت تایل سرامیک پرسلانی از پروفیل های افقی زیرسازی آویزان می شود.

قیمت تجهیزات و اتصالات نماخشک

استفاده از سیستم های نمای خشک با وجود مزیت هایی که دارد به دلیل استفاده از متریال های گران تر ساختمانی از قبیل آلومینیوم و استیل در تولید تجهیزات زیرسازی خود برای همه پروژه ها امکان پذیر نمی باشد. پروژه هایی که به لحاظ بودجه مالی بتوانند هزینه زیرسازی های آلومینیومی که شامل پروفیل های عمودی T vertical profil T و پروفیل عمودی کنج corner vertical profil می شود و هر کدام بین 1 تا 2 کیلوگرم بسته به محاسبات سازه ای پروژه وزن آلومینیوم دارند باید از ابتدای پروژه پیش بینی های مالی مربوط به تامین بودجه تهیه و اجرای نمای خشک را انجام بدهند  تا در موعد مقرر جهت تهیه تجهیزات و اتصالات نماخشک با مشکل مالی مواجه نشوند.

مورد دیگری که قیمت تجهیزات و اتصالات نمای خشک را به لحاظ قیمتی نسبت به سایر انواع زیرسازی های نما بالاتر می برد استفاده از کلیپس های استنلس استیل یک طرفه و کلیپس استنلس استیل دوطرفه double side tape  می باشد و همچنین به کار بردن براکت های آلومینیومی نمای خشک می باشد.

روند تاریخی تکامل نمای ساختمان و روش اجرای نمای خشک

اکثر تاریخ معماری با ساخت نمای با وزن زیاد و سنگین همراه بوده است از نمای گلی و کاهگلی تا نمای مشهور سنگی که به وسیله رومیان باستان ساخته می شد گرفته تا نمای خشک  آجری بنایی که امروزه به عنوان نمای سنتی شناخته می شوند. از آغاز نماهای سنگین مسائل مربوط به ظاهر و سازه ساختمان را به طور همزمان حل می کردند. در واقع وظیفه برآورده ساختن مجموعه سه جزئی نیازهای مربوط به استحکام ، آب بندی و محافظت گرمایی ساختمان توسط یک متریال بر آورده می شد که به طور خلاصه بر طبق ظرفیت تحمل بار و محافظت در برابر گرما و رطوبت از طریق ضخیم کردن دیوار انجام می شد.

معماری منطقه ای هر مکان با توجه به محدودیت های اقلیمی و سرچشمه های منابع موجود در همان منطقه از قبیل متریال های موجود و شرایط فرمی و ساختاری که منطقه در اختیار معماری می گذاشت وضعیت نما و ظاهر ساختمان را تعیین می نمود. دیوارهای اولیه با بیش از یک متر ضخامت از قرن هفتم قبل از میلاد با تکنیک های مشهور یونان باستان ساخته می شدند و با تنظیم دقیق دهانه دو ستون بدون ملات که به طور کامل با یک نمای خارجی منطبق می شدند اجرا می شدند. در نتیجه لایه داخلی دیوار که خلل و فرج کمی داشت به وسیله سنگدانه و ملات آهکی پر می شد.

بعد ها طی شروع قرن دوم بعد از میلاد رومی ها دیوارهای سنگی را ضمن به کاربردن استراکچر مورد استفاده یونانی ها ابداع کردند . اصلی ترین تفاوت میان دو گونه رومی و یونانی ظاهر شدن سیمان پوزولانی ، شن در ترکیب با آهک بود که این مخلوط سیمانی را شکل می داد که پس از ترکیب با آب به شدت غیرقابل نفوذ می شد. با سقوط رومی ها استفاده از سیمان پوزولانی متوقف شد و هیچ نوع دیگری از سیمان مورد استفاده نبود تا این که در قرن 19 سیمان پرتلند ظهور یافت.